Oops, I did it again! Vandaag heb ik weer eens een bruidsmagazine gekocht. Vorige keer dat ik het kocht was het een enorme desillusie, omdat het eigenlijk helemaal vol staat met reclames van allerlei bedrijven. Er is eigenlijk helemaal geen leuke, vernieuwende informatie in te vinden. Maar toch heb ik het wéér gekocht.
Ik ben tot één conclusie gekomen: trouwbladen zijn massahysterie. In deze boekjes staan echt de meest extreem luxe producten en diensten omschreven. Als ik dat lees dan word je eigenlijk alleen maar ontevreden over onze eigen plannen. Trouwen andere mensen écht in kastelen? En hebben andere mensen écht zoveel geld over dat ze in een oldtimer trouwen en een fotograaf kunnen inhuren voor 1.000 euro? Ik krab mezelf achter de oren en vraag me af of trouwen alleen kan als je jarenlang spaart óf heel rijk bent...
Daarentegen was ik vandaag bij Sanders vader, die een paar jaar geleden is hertrouwd. Zij zijn niet getrouwd in een kasteel, zijn niet opgehaald in een koets, hebben geen duiven losgelaten en hadden geen professioneel fotograaf. Toch spat de liefde eraf op alle foto's.
Don't buy beautymagazines, they will only make you feel ugly (Baz Luhrman). Dit geldt vanaf nu voor mij ook voor bruidsmagazines.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten